Pungitius pungitius
Handelsbenamingen
Land | Handelsbenamingen | Namen die lokaal of regionaal aanvaard of toegestaan zijn |
---|---|---|
Litouwen
|
|
– |
-
Voornaamste productiemethoden
-
Gevangen
Voornaamste vistuigen
Bron: Froese, R. and D. Pauly. Editors. FishBase. Pungitius pungitius (Linnaeus, 1758)
-
-
Habitat
-
Zout water
-
Zoet water
-
Brak water
Grote visgebieden van de FAO
-
List item: Noordelijke IJszee
Gebied 18 - Noordelijke IJszee
-
List item: Noord Amerika - Binnenwateren
Gebied 2 - Noord Amerika - Binnenwateren
-
List item: Noordwestelijke Atlantische Oceaan
Gebied 21 - Noordwestelijke Atlantische Oceaan
-
List item: Noordoostelijke Atlantische Oceaan
Gebied 27 - Noordoostelijke Atlantische Oceaan
-
List item: Azië -Binnenwateren
Gebied 4 - Azië -Binnenwateren
-
List item: Europa - Binnenwateren
Gebied 5 - Europa - Binnenwateren
-
List item: Noordwestelijke Stille Oceaan
Gebied 61 - Noordwestelijke Stille Oceaan
-
List item: Noordoostelijke Stille Oceaan
Gebied 67 - Noordoostelijke Stille Oceaan
Bron: Froese, R. and D. Pauly. Editors. FishBase. Pungitius pungitius (Linnaeus, 1758)
Verspreidingskaarten
Bron: Aquamaps - Computer Generated Native Distribution Map for Pungitius pungitius
-
-
Wetenschappelijke naamPungitius pungitiusAuteur(Linnaeus, 1758)RangSoortFAO-codeGPTMorfologische beschrijving
EngelsDistinguished uniquely from congeners in Europe by having scutes on side of caudal peduncle, forming a keel. Differs further from other members of the genus in Europe by the combination of the following characters: flank lacking scutes; dorsal fin with 7-11 spines; and caudal peduncle wider than deep (Ref. 59043). Distinguished by the presence of 7 to 12 free spines in front of the dorsal fin and a long caudal keel that usually reaches beneath the dorsal fin (Ref. 27547). Dorsal spines separated from one another, each with a rudimentary membrane on its posterior side; anal spine stout and curved; posterior edge of pectorals rounded; pelvic ray pressed close to the spine; caudal fin usually truncate, varying from slightly indented to slightly rounded (Ref. 27547). Pale green, grey, or olive above, strongly pigmented with irregularly arranged dark bars or blotches; silvery below (Ref. 1998). Fins colorless (Ref. 27547). Breeding colors may be variable, depending on sex, population and stage of breeding cycle but color of females always less intense than those of males (Ref. 27547). Aggressive females become dark on the back and paler below, then sometimes become paler with more conspicuous saddle marks as actual breeding approaches (Ref. 30380). Aggressive males become totally black except for the colorless fins and the membranes on the pelvic spines, which are white. At breeding, the males become paler on the back and more intensely black on the belly, especially under the chin (Ref. 28993, 30380). Breeding males on the east coast of North America have been reported as reddish under the head and greenish on the belly (Ref. 27547). Caudal fin with 12 rays (Ref. 2196).
Vertaling weergevenVertaald uit het Engels door BING Deze vertaling is louter indicatief: Op grond van de beperkte kwaliteit van de brontekst zijn morfologische omschrijvingen uitsluitend beschikbaar in het Engels in de BETA-versie van het systeem. In toekomstige uitgaven zal ook meertalige informatie beschikbaar komen.
NederlandsUniek onderscheiden van congeneren in Europa doordat scutes aan kant van caudal peduncle, vormen een Kiel. Verschilt verder van andere leden van het geslacht in Europa door de combinatie van de volgende tekens: flank ontbreekt scutes; dorsal fin met 7-11 snout; en caudal peduncle breder dan diep (Ref. 59043). Onderscheiden door de aanwezigheid van 7 tot en met 12 gratis stekels tegenover de rugvin en een lang caudal Kiel die meestal onder de dorsal fin (Ref. 27547 bereikt). Dorsal spines gescheiden van elkaar, elk met een rudimentaire membraan op zijn achterste kant; anale wervelkolom stout en gebogen; posterieure zijde van pectorals afgerond; bekken ray ingedrukt dicht bij de wervelkolom; caudal fin meestal afkappen, variërend van iets springen in naar licht afgeronde (Ref. 27547). Pale Groen, grijs, of olijf hierboven, sterk gepigmenteerde met onregelmatig gerangschikt donkere bars of vlekken; zilverkleurige hieronder (Ref. 1998). Vinnen kleurloze (Ref. 27547). Fokken van kleuren mogelijk variabele, afhankelijk van geslacht, bevolking en fase van fokken cyclus maar kleur van vrouwtjes altijd minder intens dan die van mannen (Ref. 27547). Agressieve vrouwtjes worden donker op de rug en paler hieronder, dan soms worden bleker met meer opvallende zadel merken als werkelijke fokken benaderingen (Ref. 30380). Agressieve mannetjes worden helemaal zwart met uitzondering van de kleurloze vinnen en de membranen op de bekken stekels, die wit zijn. Op fokken, de mannetjes worden bleker op de rug en meer intens zwart op de buik, met name onder de kin (Ref. 28993, 30380). Fokken mannetjes aan de oostkust van Noord-Amerika hebben gemeld als roodachtig onder de kop en groenachtig op de buik (Ref. 27547). Caudal fin met 12 stralen (Ref. 2196).
Taxonomische classificatie- KlasseActinopterygii
- OrdeGasterosteiformes
- FamilieGasterosteidae
- GeslachtPungitius
- SoortPungitius pungitius
- GeslachtPungitius
- FamilieGasterosteidae
- OrdeGasterosteiformes
Synoniemen- Gasterosteus pungitius brachypoda Bean, 1879
- Pygosteus pungitius trachura Bertin, 1925
- Gasterosteus globiceps Sauvage, 1874
- Gasterosteus dekayi Agassiz, 1850
- Gasterosteus occidentalis Cuvier, 1829
- Gasterosteus concinnus Richardson, 1836
- Pygosteus pungitius semiarmata Bertin, 1925
- Pygosteus pungitius (Linnaeus, 1758)
- Gasterosteus pungitius Linnaeus, 1758
- Gasterosteus blanchardi Sauvage, 1874
- Pygosteus pungitius carinata Bertin, 1925
- Pungitius pungitius pungitius (Linnaeus, 1758)
- Pygosteus pungitius brachypoda (Bean, 1879)
- Gasteracanthus pungitius (Linnaeus, 1758)
- Gasterosteus nebulosus Agassiz, 1850
- Gasterosteus mainensis Storer, 1837
Bron: Froese, R. and D. Pauly. Editors. FishBase. Pungitius pungitius (Linnaeus, 1758)
- KlasseActinopterygii
Delen