angielskiDiffers from its congeners in Danube drainage and northern central Europe by having the following characters: last simple dorsal ray weak, not serrated posteriorly, segmented on its entire length; lower lip thick, with a median lobe; 8-11 scale rows between lateral line and dorsal origin; 8-9 rows of scales between lateral line and pelvic origin; top of head plain; cheek and opercle unspotted or with very few small spots; paired fins unspotted, rays unpigmented or with few dark pigments not forming dark bars; body plain with faint dots and blotches slightly darker than background; caudal fin unspotted or with spots smaller than pupil diameter. However, these characters may be of little use when differentiating this species from Barbus balcanicus and Barbus petenyi in the field as identification of Barbus carpathicus is based mainly on mtDNA characters (Ref. 59043).
Zobacz tłumaczenie
Przetłumaczone z angielski przez BING
Niniejsze tłumaczenie ma charakter czysto wskazujący: z uwagi na ograniczoną jakość tekstu źródłowego, opisy morfologiczne są dostępne tylko w języku angielskim w wersji beta systemu. Informacje w innych językach zostaną udostępnione w kolejnych wersjach.
polskiRóżni się od jego kongenerów Danube drenaż i północnej Europie Środkowej o następujących znaków: Ostatni proste grzbietu promień słaby, nie ząbkowane ku tyłowi, podzielony na całej długości; Dolna warga gruba, ze środkowej płata; 8-11 skali wierszy między linia boczna i grzbietowej pochodzenia; 8-9 rzędów wagi między linia boczna i miednicy pochodzenia; górnej części głowy zwykły; policzek i opercle unspotted lub z bardzo niewielu małych plam; sparowany płetwy unspotted, promienie bezbarwnej lub z kilka ciemnych pigmentów nie tworząc ciemne paski; ciało zwykłego z słabych punktów i plamy nieco ciemniejszy niż tło; Płetwa ogonowa unspotted lub z miejsca mniejsze od średnicy źrenicy. Jednak tych znaków może być mało przydatne, gdy rozróżnianie tego gatunku z Barbus balcanicus i Barbus petenyi w polu jako identyfikacja Barbus carpathicus opiera się głównie na znaki mtDNA (Ref. 59043).